तिमी मर्दैनौं मसँग एक्लै म मरेर के गर्नु!
पोखाइ दिन्छु आँशुको घैला भरेर के गर्नु!
तिम्रो यादको यात्री म खोज्छु बाटो तिमीलाई भेट्ने
तिमी बिछोड्न्छौ सात समुद्रपारी म खोला तरेर के गर्नु!
घर न घाटको मुर्दा म त बाँच्नु पर्दा विवशतामा
उड्दैछ धुँवा जलेर चिता अब रंङहरु छरेर के गर्नु!
अन्धकार भयो जीवनको वस्ती तिमीलाई नपाउँदा
लागेन घाम छाएन जुन अब टाढाको तारा झरेर के गर्नु!
रोपेका थियौं रंगिन सपना रुखो जीवनको फूलबारीमा
रोगी भो माया बाँचेन कतै अब खडेरीमा सरेर के गर्नु!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment