गजल- बज्र कुमार राई

भित्रभित्र काँडैकाँडा, बाहिर यो मलमल किन र !
बढाऊ हात, थिच घाँटी, अब यो अलमल किन र !

आँशु थप्दै दीयो बाल्थें मैले ईश्वर तिमीलाई मान्दा
निभाइदियौ मनको बत्ती अब यो झलमल किन र !

तिम्रो नामका पींडाहरु निरस एक्लो एकान्त छ
न लेख्नु छ, न देख्नु छ, अब यो चलमल किन र !

साधन मात्र रहेछु म तिम्रो प्रेमको परिभाषा
खर्चेर मलाई खरिद, गर मस्ति, अब यो ढलमल किन र !

दाउरासरी चिर्नु चि-यौ तिम्रो लागि हरपल मर्दा
रोपेर लाठी, आउँदैन पालुवा, अब यो मलजल किन र