आर्यघाटमा पुगेपछि पिलायौ पानी किन!
मरीसकेका आँखाबाट झिक्यौ नानी किन!
सकेसम्म कमाई दिने मेसिन थिएँ म त
खिल्लि उडाई भवानाको बनायौ कहानी किन!
रोइ,कराई छाती पिट्दै जतिसुकै माग मलाई
आउँदिन म फर्किएर बन्छौ अभिमानी किन!
रोग,भोकसँगै जीवन काटें फुट्टिकौडी लान्न म
मेरो लाशलाई देखाउछौ धनको खानी किन!
सुहाउँदैन दानधर्म मनै पापी भएपछि
मेरो नाममा सुक्का बाँड्दै बन्छौ दानी किन!
बाँचेसम्म छि:छि: दुरदुर सधैं सहें मैले
मरे पछि माया गर्ने यस्तो बानी किन!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment