भाग्यमानी ठान्छु आफूलाई यो मन मुटु जलेपनि
सधैं बाँच्छु हेर तिमी चाहे यो ज्यान ढलेपनि
खङ्ग्रङ्ग सुकेको छु चोटैचोटको खात लाग्दा
सल्काउँदिन जिन्दगीलाई जति आगो बलेपनि
अंन्धा-अपांङ्ग बाँचेकैछन् कयौं पीडा भोगेर'नि
म हार्दिन गरिखान यो नौं नारी गलेपनि
जिन्दगीको गहिराइबाट पिलरहरु उठाउँदै छु
एक औश हल्लदैन आँधि-तुफान चलेपनि
प्रेमरेखा छैन रहेछ यो टुहुराको हत्केलामा
आफ्नो भाग्य आफैं कोर्छु बिधाताले छलेपनि
Wednesday, June 16, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment