कविता - "पींडाभित्र अठोट खोज्दा" - बज्र कुमार राई

एकतमास
समस्याका ज्वरभाटा
उछिटिन्छन् अनुहारमा
खोज्दा-खोज्दै
समाधानका उपायहरु।

जुक्ती आउँछन् / जान्छन्
बुध्दी लागेर लाग्दैन
मात्र अर्थको अर्थ अभावमा
गर्व नबस्दै योजनाको
तुहिन्छन् निर्दोष ति सपनाहरु
भत्काउँदै जिन्दगीको
सगरमाथा।

बाध्यताको रुप कालो!
जदौ जदौ गर्दै
लम्पसार पर्छ-
चरणको धुलो चाट्न।
यतिबेला-
नपाएर निमेषभर
करुणाका आँखाहरु
थुकिन्छन् \ कुल्चिन्छन्
मर्माहत हबिगतहरु।

परिस्थिति केरमेट भएर
अति नै
अस्पष्ट बन्छन्-
सक्कलि रुपचित्रमा।
खोइ कसले चिनोस्!
खोइ कसले बुझोस्!
भावशुन्य जिन्दगी।

यद्धपि,
यो नै अन्त्य होइन
सपना,संकल्प र योजनाहरुको।
अझै बाँकी छन्-
विवशताको ज्वालामुखी फुटेर बग्न
शीरदेखि पाइतालासम्म
पाइतलादेखि शीरसम्म।


अब
यिनै हिनता र कष्टहरुको
उचाई टेक्दै
उक्लने पो हो कि!
यस्तै असमान्तर घामतिर
जिन्दगीको गन्तब्यतिर
सम्पुर्ण पींडाको मिठासतिर।