गजल -बज्र कुमार राई

पढाई लेखाई जिरो थियो अहिले देश चलायो आलुले
आफ्नो निवास शहर सार्दै गाउँबस्तिलाई जलायो आलुले

जनावर झैं मान्छे भए गिठ्ठा-भ्याकुर अभाव हुँदा
आत्महत्या विवश पार्दै रुखमा मान्छे फलायो आलुले

उधोग-धन्दा उसकै भयो एक छाक खान हड्डी घोड्दा
ठुला-ठालु आफ्नो बनाइ हामीलाई चाहिं दलायो आलुले

कति ल्याउँछ?कहाँ कहाँ राख्छ?संसारभरि मागि हिड्डा
बिन्तिपत्र खुट्टा ढोग्दै स्वाभिमानी हाम्रो शिर ढलायो आलुले

झण्डा-डण्डा सबैको होस् अब शान्ति खोज्यौं भन्दा
हत्या-हिंसा, त्रासदीको धपधप आगो बलायो आलुले