कति मीठो हुन्थ्यो होला यो प्रेम झैं जीवन भए।
बाँचिरहुँ लाग्थ्यो होला तिमीसँगै जिउँन पाए।
रहर थियो कतिकति भड्किरहयो यताउति।
सपना भने देखिरहें तड्पीरहयो जिन्दगानी।
एकदिन त यस्तो आउला तिमीविना मरी जाँउला।
मलामीको हातमा भने चिट्ठी तिमीलाई छोडी दिउँला।
नपढ्नु मलाई सक्यौ भने बरु आँखाले बगाउनु।
मान्छे विनाको कागजी कथा आगोले जलाउनु।
दुनियाँमा यस्तै चल्छ, दुखियाको हार नै हुन्छ।
भाग्य सार्है खोटो रहेछ सम्झनामा मन रुन्छ।
Friday, February 26, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment