कविता - "विश्वास" - बज्र कुमार राई

देखिदैन हावा
हुरीबतास भएर आउँछ
आँधितुफान भएर आउँछ
वरपिपल हामी ढल्नु हुदैन
पातहरु त हजारौं झर्दै गर्छ।

म एउटै चौतारीमा
तिम्रो अनुहारको ठिक सामुन्ने
रोपिएर हुर्किएको तिमीसँगै।
तिम्रो हरेक छायाँमा
झ्यामिंदै\खापिंदै
तिमीसँग एकाकार भएको छु।
तिमी कदापि
कतै जानै सक्दैनौं
मेरो अस्तित्व छुट्याएर
मेरो दुनियाँभन्दा बाहिर।

संकट हो-
चक्कुभन्दा तिखो भएर आउँछ
खुकुरी\कट्टीभन्दा धारिलो भएर आउँछ
तरबारभन्दा लामो भएर आउँछ
गोलिभन्दा छिटो भएर आउँछ
हामी थोरै पनि-
हच्किनु हुदैन
आत्तिनु हुदैन
डराउनु हुदैन
लड्दै हिड्नु पर्छ हामी।
किनकि,धार मेटिन्छ
गोलि सकिन्छ
तर हामी सकिदैनौं
हाम्रो साथहरुबाट।

अजम्बरी यथार्थ होइन-
चोट लाग्छ
पींडा हुन्छ
भलै हामी सकिन्छौं
रहरलाग्दो स्पर्शबाट।

कथांङ्ग कदाचित
सकिंए भने म मात्रै
तिमीलाई राखेर हिउँको घरभित्र
म आत्म
तिम्रो शरीरमा
ओठ जोड्न आइ नै रहन्छु।

मलाई
जीवन मरेर
हामी मर्छौ भन्ने
पटक्कै विश्वास लाग्दैन।
मानौं म अतिवादी बिरोधि हुँ।
त्यसर्थ,
हामी छुट्दैनौं \ टुट्दैनौं
मर्दैनौं \ घट्दैनौं
कुनै सपनाहरुबाट।
कुनै सत्यहरुबाट।